Uzun bir yol aldım senden uzaklarda
Ne seni unutabiliyorum nede hatıralarıma kazıya biliyorum
Seni o kadar çok sevdim ki gündüzlerden kaçıyorum
Geceler ben gibi kapalı hayata, sadece yıldızlar var onun yanında


Onlarda mendil tutuyor göz yaşlarına
Kimse görmesin o kadar acılarını diye arkadaş oluyorlar ona
Bir hoşcakal demeden gittin uzaklara
Her gün mendilsiz ağladım yokluğunda



Biliyorum sende acı çektin bu dünyada
Benimle unutmak istedin acılarınıda
Ve süre istedin varlığımdan yalnızlığına
Ben o süreyi verince gittin başksının kollarına



O kollarda seni dikenlerin içine attı öncekiler gibi
Benim değerimi bilseydin senin mendilin olurdum gönlümün efendisi
Yaşlarını ellerimle silerdim, benim ellerim yosun tutsada yine silerdim gözlerini
Kendi yaşlarımıda koluma silerdim ve arkamı dönerdim


Sen daha çok ellerimi yosun tutturma
Evet kısa sürede girdin hayatıma
O kısa süre merhem oldu yaralarıma
Tıpkı yetmiş senelik hayatı bi saatlik ameliyatın geri getirdıği gibi uzattı mutluluğumuda



Bu ömür dediğin uzun bir yol gibi
Ama kimisi uçakla gidiyor ileri
Kimisi yürüyerek tek başına
Ben isterdim seninle yürüyerek gitmek en ileri

Sen bir hiç uğruna yaktın gemileri