masum duygularımı hançerliyor ayrılık
eğer uçsuz bucaksız gözyaşlarım
rüzgarın döktüğü yapraklar gibi akmasaydı
veda kıvranışlarımı bilmeyecekti bu şehir
elimde karşılıksız mektuplar kalbimi ısırıyorum
ister sitem et ister kırıl bana ey aşk
kırılmalarım geçmeyecek
yağmurlar beslese de ruhumu
ben üsküdar’ı Üsküdar da beni seviyordu
sönmüş nice ateşlerin şehri
efsane aşkların yedi tepesi
ben aşkıma sadığım
eskimez şarkılar gibi
yorgunluklarımı yıkıyor taşkın bulutlar
gürbüz dağların arasından
çağlayan bir nehirim
korkusuzluğum bundandır benim
ah ben bir göçmen kuşuyum
hüzün doluyum
mavi şiir bir şehrin uğultuları arasında
en sevdiğim martılar tebessüm ediyor bana
rüyalarıma sarılıyorum
beni mutlu uyandırıyor
vakitli vakitsiz korkularımı alıyor
elimde tozlu sayfalar
yazılmamış şiirler İstanbul duruyor…

mustafa kaya
08.06.2020/Çengelköy