Söz söyleyecek ’an’değil
toprak sıyrılıyor
ışıklar sıvışıyor
gözlerimden..

Apansız saat geçmişliği
minarelerde yeis kamburluk!
ödümde
gece..
sevdamı kanırtarak alan iki melek
kıyamda perişan gidişler..

Yol yordam bilmeyen sabır
saçlarıma tel tel ayrılığı sürendi
yoksun ya
dilimin hamd’ı noksan
kör bıçağın ucunda eşgalim münzevi..

Kırk yerinden yarılan hamzadır yüreğim
ki annemin en yakıştığı huzur
ondandır sessizliğim
ondandır dermansız mahv’ım
şimdi hiç hâr kalmadı..

Fırtınalıymış mihrabdan akan gam
düşlerim darağacından düşüyor
üşüyor yoksan kundak emanetler
kuşlar uçuyor göğüs kafesimden..
bilirim yalan..
hepsi yalan..
irin kokulu
ecel kokulu cellatlar

Uğultu..

Açlıktan kursağını deşen bir çocuk
sistir bilirim her mevsim sonu
bilirim yalan..
ağacın filize durması
////
yalan..
denizin sarhoş eden dalgası
yağmurun yeşile gebeliği...

ReyyAn Merva Abdülaziz

23 mart 2019