KÜÇÜCÜKTÜM...
Yaramaz haylaz
Masumumda herkes gibi biraz
Dut ağaç ı gölgesinde kurulu salıncaklarımız
minikliğimin vazgeçemediklerinden.
Başaklar arasında ılık rüzgar esintileri gökyünüze ahenk katan uçurtmalarımız
nede keyifli geçerdi günlerimiz.
BÜYÜDÜM...
Okullu olduk sonrasında
Ses tonlarımızın değiştiği bunalım çağlarımız vede takip eden fakülte yıllarımız.
ADAM OLDUM...
Para ile tanıştım.Getirisi yalanlarla da
Riya ile tanıştım gündelik aşklar koynunda
Artık arkadaştım ihanetle aldatmayla
Kadın kokusu
Alkol olgusu
Hırs dokusu
Hepsi hepsi vardı
ADAM MI?
Sahte gülücükler dağıtıyor
Mecburi selamlar alıyor
Her gün ama her gün içiyor
Sonrasında pişman oluyor
Aynaya bakıyor
Kahredip ağlıyordum.
Aslında ben şuursuzdum.
Ne adam olabilmiştim ne de beklenildiği gibi bir insan.
İnsanların neden kendi kaderlerini tayin etme hakları yok diye isyan ediyor
Daha annemin karnındayken nasıl bir dünyaya geleceğim ve hat da nasıl bir kardeşim olacağı anlatılmadı diye protestolar ediyordum.
Kan grubumun ne olmasını istediğimin sorulmamasına da ayrıca sitem ediyordum.
Kavram kargaşası yaşıyor ruhsal çöküntüler içerinde boğuluyordum.
İçimdeki Ateşlerden yanıyordum.
Gündüz yaşıyor geceleri ölüyordum.
Yaşamanın bir anlamı yok diye düşünüyordum.
SENİ TANIDIM....
Ansızın minicik duyguların esiri
Yaşamın gerekliliğini
Paha biçilmez gözlerini
Dokunamamanın acısını
Kısacası Varolma nedenimi hissettim.
Geçmişimi sildim seni her şeyden çok istedim.
Çünkü ben annemin beni sevmediği kadar seni sevdim.
Asıl şansın hayat değil sen olduğunu fark ettim.
Şimdilerde sen mutsuzsun bunu BİLİYORUM.
Oysaki ben senin umudun olmayı ne çok isterdim BİLİYORMUSUN.