Şekil bir testidir, güzellik şarap,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.
Hırs kulu kör eder, sonu da harap,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Gül dikende biter, diken ise gülden,
Zaman çok kısa, yorgundur beden.
Baykuş viranede gelip ötmeden,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Sabah erken kapı kapı gezersin,
Harabe mirastır, orada ötersin.
Gündüzleri çıkmaz, gizliden yersin,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Hububat yemezsin Âdem’den beri,
Suyundan içmezsin, o Nuh’un eseri.
Viranede ötersin sessiz kış geceleri,
İnsafa gel ey gafil, insana öğüt hazırla.

Kırılır bir gün o sert kabuğun,
Kapanır ardından hayat yolun.
Vakit varken dön, tut özür kolun,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Nice sultan geçti, tahtı kalmadı,
Malı mülkü vardı, adı anılmadı.
Mezar taşı bile yazı tutmadı,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Ömür bir nefeslik, göz açıp kapar,
Ne gam kalır geriye, ne de keder,
Hesap günü gelir, defterler açar,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Geceler sorar hep, nereye gider?
Kalbin cevapsızsa, yüreğin keder.
Vakit dolduğunda kim sana ne der?
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Gönül sarayında yıkık taş çoktur,
Her giden bir izle bir hatıra yıktır.
Son durak yakındır, yol yokuştur,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.

Ne bir taş konuşur, ne mezar cevap,
Susar tüm kelamlar, biter her hitap.
Vakit varken dön, geç olmadan hesap,
Kendine gel ey gafil, azık hazırla.
YUSUF ŞEKER