Pek sevgili karım Umay;
Sana böyle veda etmek istemezdim.
Bunun için çok özür dilerim.
Hani bana hep sorardın:
-Benden fazla sevdiğin bir şey var mı?
Ben de “bir şey var” derdim de
Boyun bükerdin.
İşte şimdi o aşk uğruna gidiyorum.
Ve hiç pişman değilim.
Başını dik tut.
Seni hiç aldatmadım.
Komutanım derdi ki:
-Bir çocuk babasız büyür ama vatansız asla!
Artık oğlumun babası da sensin.

Ne güzel günlerimiz oldu birlikte,
Bazen de yokluk çektik beraber.
Hani bir gün oğlumuzun doğum günüydü,
Paramız iki dilim pastaya ancak yetmişti.
“Ben pasta sevmem” demiştin,
Sen en güzel annesin.

Biliyorum şimdi çok ağlayacaksın,
Farkındayım hiç unutamayacaksın.
Lakin bir gerçek var kadınım,
Ayakta kalmalısın.
Bir zaman yasımı tut hakkın var,
Lakin sonra toparlan,
Yeniden evlen, umutlan.
Komutan yine bir gün demişti ki,
Şehid olursak maaş bağlayacaklarmış.
Senin ismini yazdım.
Pek yakında bir maaşın olacak.
Onunla geçimini sağlarsın.
Oğlumuza da bakarsın.
Bir zaman yetecektir sana.
Arada beni hatırlarsın.

Benim için üzülme.
Burası öyle güzel ki.
Rüyamda görmüştüm üç gün önce,
Tak tak iki ses duymuştum,
Nöbetteyken vurulmuştum.
Kimseye söylemedim.
Yoksa beni kıskanır,
Nöbetime geçerlerdi.
Burda öyle kahramanlar var ki.
Hele Kürşad hiç bırakmazdı.

Oğlumun adını vermemişsin hala.
Beni bekleyecekmişsin, öyle demişsin.
Komutanın bir isteği daha var,
Bunu da emir saydım Umay’ım.
Oğlumuzun adı Turan olsun.

Hakkını helal et sevgili karım.
Varsa benim de hakkım helal olsun.
Ötelere gidiyorum ya ÖNCE VATAN,
VATAN SAĞOLSUN..