aydınlık yüzlü çocuklar vardı eskiden
şen kahkahalarla oyunlar oynayan
büyümek için acelesi olmayan çocuklar / eskiden
cıvıltılı sesleri kulaklarım da hâlâ / özlemle andığım...
yıllara meydan okuyan
ölecekse bile dimdik ayakta ölen /asırlık ağaçlar
yeşilin her tonunda....
yarınlara umutla tomurcuklanan çiçekler..
maviye özgürce kanat çırpan kuşlar vardı /bir de.....
yağmurlar tam mevsimin de yağardı
güneş / tam mevsimin de sıcacık...
kirlenmemişti henüz / berraktı sular...
kirlenmemişti henüz hava / duman rengiyle...
kuraklığa yenik düşmemişti henüz / ana gibi doğurgandı verimli topraklar...
ekmek kokardı / başak sarısı buğdaylar...
rüzgarlar hayat savururlardı / uçsuz bucaksız ovalara
ölmemişti henüz / nefes alıp verirdi doğa / kan kırmızı gelincik tarlalarında...
hep mutlu sonla biterdi masallarımız
dünyanın çivisi çıkmamıştı henüz / zorbalıklarla...
tıpkı insanlar gibi / her şeyin bir ruhu vardı sanki / zamanın dahi yok edemediği....
sonra mı?
sonra / karanlığa gömdük hepsini / kendi karanlığımızla
şimdilerde cezasını çekiyoruz hep birlikte
beton yığını /sessiz / yanlış / ruhsuz evlerimiz de
suskun /yalnızlığımızla......emine rezzan sipahi