bağım bile bozgunda neredesin sürgünüm
gelip gidenim bizar, halimde hava duman
özlemliğim dost vari sen sefanı sür günüm,
tazeler dertlerimi batışların şaduman
.
dost arar şu bizarım ekinim biçilirken
kan oldum damarında mükteseb içilirken
yaşatmam diyor yarim açılıp saçılırken,
hıtmı vurup fermana, la der gitmeden güman
.
tesbihime çekildim ve orta namazına
hakkına kamçıların inleyen niyazına
melameti olmuşuz yedi alın yazına
tuzu bassak yaraya bitmez müruruzaman
.
gücenmek şöyle dursun dolgusuzdur temelim
sınırları bellidir telle mahdut emelim
pişmanlığa sarılsam doluyor sitem elim
ne zaman ölüm tutsam verir nefsime aman
.
iğnelenir şu tenim yar diye desen desen
etrafımda dövülmüş perçinlere isnaden
susarım belki canım alır diye aniden
toprağımdan nemlense katmerlense asuman
.
firar eder birkaçım dayanamaz aşkına
nice gözler kararsa da yanamaz aşkına
yırtık pırtık varlığım bir yama, naz meşkine
yağmalasak rahmeti kopup yetişir rahman

halsizlik baskın verip hafif hafif alır ya
reca üstüne reca heyhat havf ufalır ya
görmezmisin ateşten sürgün yedi sibirya
kendinden geçmiş artık medet ettiğim peyman
ümmi bir yoksulluğa teslim edilmiş umman