Benim yüreğimden kopan bir parça, geri gelmez daha ebedi gitti,
Nerde benim canım nur yüzlü babam? bu fani dünyadan izleri yitti..

Kanser hastalığı öyle bir illet,yakalanan hayatından bıkıyor,
Anam öldü elbet üzüldüm amma,baba ölümleri candan yakıyor..

Ölüm değil babam bu bir ayrılık, bu ayrılıklara alışacağız,
Canımızsın babam sensiz olur mu ? ahrette inşallah buluşacağız..

Çocukluktan beri çileli hayat,aldırış etmeden sade yaşadın,
Özlüyoruz seni canı gönülden yüreklerimizden silinmez adın...

Çocuksu,şefkatkar,masum duruşlu,seni alemde tek geçerim babam,
Şu fani dünyaya gelsen bir daha, ayağını yıkar içerim babam...

Mevlama şükürler ettim her zaman,çünkü senin gibi babam var benim,
Varlığın duaydı yokluğun acı, acılı hayatta işim zor benim...

Işığımız idin fani dünyada, karanlıkta kaldık ölünce, bizler,
yokluğunda neler eyledi bize,senin tanıdığın bildiğin yüzler...

İbadetle geçti yetmiş sekiz yıl işte bunun için rahatsın babam,
Anamlan yan yana rahat uyuyun,mevlam kabrinizi nur etsin babam...

ilyas üstün.