1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
743
Okunma
Kimsesiz sesleri koynunda bir imbik gibi süzüyordu gece
tüm gece suskun
geceye damıtılanlar çoşkundu sadece
kulağımın dibinde çığlık çığlığa
üryan bir ağustos böceği
yüzümde bir tokatlık mayıs akşamı esintisi
karşı kaldırımda yürüyen bir kadın
sağlam bir ağlamaklık
ve çarpan sokak kapısı
Yalnızlığa yakılan sigaralar
ve çalışmayan çakmağa adanan içli küfürler
gece
kaderini yargılıyordu bütün kalanların
bütün düşenlerin
suskundu ve sadece
damıtıyordu sabahı kimsesizliğe
Terkedilen ne varsa
ne kaldıysa ona dair
en dolambaçlı filitrelerinden süzüyordu gece
suskundu
duman gibi süzülenler geçebiliyordu sadece
Pencere ardındaydım bir çift göz
sabaha dolanıyordu çıplak ayaklarım
hüznümle sarmaş dolaş
Özgür Akın
5.0
100% (3)
Cevap Yaz