1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1411
Okunma
Bu şiir yokluğuna adanmıştır anne.
Soğuk bir kış gecesi
Rastlamıştım sana.
Korkak,
Yalnız,
Küçük bir çocuk gibi
Sığınmıştım bir ağacın gölgesine.
Ay’ın ve sokak lambalarının
Işığından kaçar gibi sığınmıştım.
Sen ise,
Karanlığı yırtan sessiz,
Beyaz bir çığlık.
Soğuk geceye
Nefesini üfleyen ateş.
Ben Ay’dan kaçarken
Sen bir Ay Tanrıçası.
Ben yalnızlığa gömerken acılarımı
Sen toprak altından
Çıkan su gibi
Ve toprağa karışmış çakıl taşları
Kalabalık, saf, temiz.
Sen siyah defterdeki beyaz kalem
Acıları dindiren,
Mutlu eden,
Tüm doğrularımı yanlış,
Yanlışlarımı doğru yapan kadın.
Seni seviyorum.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz