Bak gülüm,
zaman koparmış dizginlerini
dur durak dinlemiyor.
Kör kuytuluklarda
pusuya sinmiş,
Kondurmak ister gözbebeklerimize
karanlık noktasını ölüm.

Yaşamı sevmek,
sevgiyi yaşamak gerek.
Dar anlara sıkıştı sevişmeler,
Anları aşmak gerek.

Zaman koparmış dizginlerini,
Pusuya sinmiş ecel.
Yaşamak güzel be gülüm,
yaşamak güzel !

Yaşamı sevmek,
sevgiyi yaşamak gerek.
Yaşamak,
sevmek,
sevişmek gerek.
“BEN”leri ateşe atıp
“BİZ”lerde pişmek gerek.

Ey güllerin hası gülüm !
Yaşam ki bir kavgadır,
En ön safında dövüşmek gerek.
Ve bir gün düşerken toprağa,
Bir tohum gibi düşmek gerek.

Bir
tohum
gibi
düşmek
gerek...


Turhan AYGÜN