Sırat-ı müstakim

Çok emek sarfederek, yolu irfana varan
Güzel gönlü kırdıysam, dilim silahtır bana
Mazluma sırt çevirip, kolu bedbahtı saran
Zalimle bir durduysam, yolum günahtır bana

Biz olmaktan çıkarak, benliği öne serip
Çıktığım içtimada, göğsümü boşa gerip
Yalancı çiçeklerle, riyakar heves verip
Dikenimle sardıysam, gülüm bir ahtır bana

Feleğin yumruğuyla, bir an düşen gardından
Hüzünlü tokmağıyla, acı vuran mardından
Eceliyle göçerken, ağlayanın ardından
Davuluma vurduysam, halım eyvahtır bana

Geceden sıyrılarak, göğeren tan vaktinde
Uykudan hayırlısı, çağrılan tan vaktinde
Riyasız tek başıma, ağaran tan vaktinde
Ateşimi kardıysam, külüm sabahtır bana

Kadere rıza verip, boynumuzu bükerek
Bir vakit toplanacak, sevabı mı ekerek
Dünyalık hevasattan, günaha set çekerek
Duvarımı ördüysem, ölüm felahtır bana

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
( üç ayaklı şiir )

Gönül seyyah olurda gezer mektep medrese
Yolunda gül taradım geldim gittim adrese
Halime hor bakmayın bende düştüm strese
Devranını sürdüysem solum semahtır bana
Yorgun bakışlar

Yangını köze dönen, yelinde yeşerdim ben
Sorulmaz her derdinde, yolunda düşerdim ben
Sevabımı görürsen, dört nala koşardım ben
Bavulumu aldıysam, yolum ahlattır bana
Ahmet Kara