Kadife güller süsler huzur dergah’larını
Gazel edip mest eyler bir bir konuklarını.
Gönüller sefa ile çağlarken en derinden
Ney üflenir aşk ile Neyzenler söze gelir.

Destur almadan girer gönül otaklarına
Vakitsiz derer gül’ü küstürür dallarına.
Meleklerden Nur düşer Zemzem Irmak’larına
Vuslatına Eren de Bülbül’ler dile gelir..

Yollar arar ufkunun sönerken ışıkları
Yakar dilini mührü, dinerken çığlıkları.
Bir hilal’de gizlenen ebedi aşıkları
Kadir kıymet bilen de nihayet dize gelir..

Bir tebessüm tesiri yakar gönlü Cihan’da
Bazen kötü kader de yaşanır imtihanda.
Ömrünü tamamlayıp karıştığı tufanda
Tam ümidi kesen de yeniden cana gelir..

Sırrı elem keder de saklansa hayal ile
Gizlemez suretini bir düş deryası bile.
Bir ırmağın yolları nasılsa düşmez çöle
Ömür dediğin elbet sonunda bite gelir.

19.05.2020__01:40