Bahtıma gözlerinin karası mı aksetmiş,
Rengi gecemi saran çeşm-i siyahımsın sen.
Sonra, bir tatlı bakış, yıldızlarla raksetmiş,
Geceme sevdâ katan hâle-i mâhımsn sen.

Sen yoksan, kâbus olur geceler hasretinden
Bunalıp da gecenin o bitmez kasvetinden,
Ümîdim tükenirken ilâhî nusretinden
Rûhuma hayat veren bâd-ı sabâhımsın sen.

Pervâsız girdim, oysa, sevdânın yolu darmış
Telezzüz-ü sevdâdan nasibim bu kadarmış.
Kaderimde bir kara sevdâ çekmek de varmış,
Bîgünah gönlümde tek mâsum günahımsın sen.

Gül bahçeni gezdirdin, bir demet gül dermedin,
Kokla, beni an diye, bir tek gonca vermedin.
Çok sevildin, sevenin gizemine ermedin,
Gülistânı nâr eden nâle-i âhımsın sen.

Mutluydum belki, ancak hayâl âlemindeysem,
Aşk sarhoşu olurdum, bir kez eline deysem.
Ben, derd-i sevdâ ile üflenen garip neysem
O sese âhenk veren makam, segâhımsın sen.

Ünal Beşkese
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Segâh.................: Klâsik Türk müziğinde, Ney’e çok yakışan bir makam
hâle-i mâh............: mehtaplı gecelerde, ay’ı çevreleyen mavi aydınlık
Nusret.................: Allah’ın yardım etmesi
bâd-ı sabah.........: Sabah esintisi
telezzüz-ü sevda..: sevdâdan tat almak