Pamuk ipliğine ümit bağlayan
Birini görürsen beni hatırla
Ömründe gülmeyip hergün ağlayan
Birini görürsen beni hatırla

Sevda kervanıyla yol alamayan
Visâl türküsünü hiç çalamayan
Başını koyacak diz bulamayan
Birini görürsen beni hatırla

Uykuyu tüneği çoktan unutmuş
Sevdalı kalbini ancak uyutmuş
Bir’de ayrılığın elini tutmuş
Birini görürsen beni hatırla

Dikiş tutmaz bağrı Yâr’den yaralı
Gülmeyi unutmuş hüzün sarmalı
Sırtı delik deşik olmaz oralı
Birini görürsen beni hatırla

Hep aramış durmuş candan güleni
İnsan gibi kadir kıymet bileni
Ağlayarak gözden yaşın sileni
Birini görürsen beni hatırla

Aşk’ı diler isen Allahtan dile
Değilsen ben gibi olursun böyle
Aşk’ı Yad’a değil kendine söyle
Birini görürsen beni hatırla

Bir meczup görürsen pusmuş köşeye
Kederle yarışır küsmüş neşeye
Son çare sarılmış düşmüş şişeye
Birini görürsen beni hatırla

Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
KOCAELİ