Cam ekranda kızıl saçlı bir afet;
Sana “Sayın…” dedi, sen aşık oldun.
İki yalnız kalbi buluşturdu net;
Başladı olayın, sen aşık oldun.

Hoş sohbetler oldu, önce dertleşti!
Yanlış anlamalar oldu sertleşti!
“Seni seviyorum!” dedi restleşti!
Gerildikçe yayın, Sen aşık oldun.

Dedin ki: “ Sen benim yaşımda mısın?
Şu anda bire bir karşımda mısın?
Şimdi çekip gitsem peşimde misin?”
Dedi “ Canlı yayın!” Sen aşık oldun.

İnternet kapandı, afet aklında;
Konuştuğu sözler, çok net aklında;
Gösterdiği çaba, gayret aklında;
Dedin “ Beni duyun!” Sen aşık oldun.

Nevaleni tek tek koydun kefeye;
Koşa koşa vardın her gün cafeye.
Gönlünüz hükmetti her mesafeye;
Dedi “ Nerde köyün?” Sen aşık oldun.

Kendini tanıttın, dedene kadar;
Bir elbise giymiş hem açık, hem dar;
Bedeni ter bastı, dedi “Sıcak var;
Haydi sen de soyun…” Sen aşık oldun.

Sohbetin içine girince para,
Dedin ki “ Bu para, bende de yara.”
Dedi “ Buluşmamız kaldı bahara;
Soğudukça çayın sen aşık oldun.

Anladın ki, para yoksa adamda;
Böyle şok bir halde kalıyor camda;
Hasret çeken kalpler titrerken gamda;
Isınmıştı suyun, Sen aşık oldun.

Gördüm ki bu yollar döşeli mayın,
Ne zaman ki sana seslendi “Soyun!”
Coşari der ki bu, aşktaki payın!
Ne derseniz deyin, Sen aşık oldun.

15.05.2020/Samsun

İbrahim COŞAR