Ağlayamıyordu artık....
Gözlerinden yaş bile gelmiyordu
Soluğunu tuttu.
Şimdi üstündeki bu pislikten kurtulmak,


Yeni bir hayata baş koymak istiyordu.
O anda her şeyin bittiğini anladı.
Artık bu kâbusun şu veya bu şekilde bitmesini istiyordu.
Hayatta en değer verdiği canı kaybedeli 2 sene olmuştu.

Şimdi tamamen korumasız ve çaresizdi.
Her an kötüye en kötüye ulaşması ihtimal arasında idi.
Fırsat eline geçmişti işte
Hayallerini hayal kırıklığı uğratan.

Pisliğin evine uğrayacaktı.
Yalnızlık içindeki korkuyu büsbütün arttırdı.
Dehşete kapıldı.
Paniğe gerek yok,diye kendi kendine telkine çalıştı.

Etrafta kimseleri göremiyordu.
"Sen endişelenme"iblis onu öldüreceğim
"Dikkatli ol! Pisi pisine vurulmanı istemiyorum"
Daha fazla kayba tahammülü yoktu.

Bir an önce harekete geçmesi gerekiyordu.
Ayak sesleri duydu.
Gecenin karanlığına sığındı.
evin arka cephesine koştu,


"Nereye?" diye sordu iblis
"Ne bileyim ulan? Herhangi bir yere işte.
İblis vazgeçebilme ihtimali düşündü.
"Eve bir yerden girmem lazım"

Kararsızlığın doğurduğu kısa bir sessizlik oldu.
"Cephanemiz yeterli değil mi?" diye homurdandı iblis
"Cephane mi yanıma silah almadım!"
"Seni aptal!"

"Evi ateşe verip yakmaya ne dersin " diye sordu.
"Peki" dedi.
"Ama verdiğin sözü unutma."
Karabasanımda gaiplere karışsa da gerçek hayatta dipdiri karşımda.

Sesini duymak bana en iyi ilaç," dedi

Muzip bir eda ile yüzüme bakıp gülümsedi.
"Ama burada yapacağım işler var daha."
Ciddileşti birden.
"Bu acele niye hayatım?" diye mırıldandı.


! "Sen bilirsin. Ne de olsa patron sensin," diye takıldı.

"Bu akşam sendeyim," dedi.
Sevinmem lâzımdı ama bir an durakladım.
Acaba bu gece de aynı kâbusu görecek miydim?
Bir an sıkıntı bastı,

Artık bundan böyle her uykuya dalışta o kâbusun esiri olacağımı düşünmeye başlamıştım; zira o eski kâbus periyodum değişmişti.



Güncellendi : 13.5.2020 1:40