mecbursun
bilmek İlmindesin

hangi çiçek suyu sever
hangi köz harlanır
kaç kez ölür bir sufi
ya kepenek giyen çobanlar
dedim ya mecbursun
çünkü bilmek ilmindesin

şeytan çarmıhından sarkan kaptanları
setenin başına toplanmış kadınları
mesela Ziya Osman Saba’yı
kimya-ı Saadeti
bercesteleri
on beş ağustos bin dokuz yüz seksen dörtte
kuş konmazdan denize dökülen geceleri
anlıyor musun
bilmek ilmindesin
aynı meridyende mi
Talas ile Babil’in sıcakları
kimdir kabalanın gizli çocukları
fer bırakmadılar güneşte her gün çalmaktan
ne zaman iner bu arsız piçler kucaktan
çifte üstüne çifte yiyecek
senden sebep şakaktan
sinekli bir eşek geçecek
tarih denilen sokaktan
ey emper oğlu emper
sana pay yok diyeceksin
bendeki bu hesaptan
kalmasın ne bir tambur
ne bir diş
senelerdir dönen o çarktan

ve şimdi
bir memleket gebe sana
depremler yaratır doğum sancın
Meryem gibi iffetli olsun yol başcın
ana rahminde seni boğan su var ya
artık beldedir
kusursuz bir intikam
şimdi sıra sendedir
unutma gaflet koynuna aldığın ilk zevcedir
memeleri körpe yılışık bir haldedir
büyü çocuk büyü
engebeli bir tepesin
kim ne derse desin
cesursun ve bilmek ilmindesin

yalnız
eline alıp da başını öğünüp durma
kırk bin kuş geçse üstünden birini vurma
elbette senteye gelmiş kibir ahmaktır
İbrahim’e inen koç celladına tutsaktır
meşrebi belli zira nefs
yüksekten uçan alçaktır
dünyada insana muhtaç olan tek şey
toy bir günahtır

anla artık mecbursun
çünkü bilmek ilmindesin
ve ben nedendir bilemem
doğrulup ta mezarımdan
seninle gelemem
sana aşikar olan sır dünya denen yivdedir
bil ey çocuk bil
karanlığın önündeki son
bu son perdedir.