Ne zaman seyre dalsam bir erguvan bahçesini;
En küçüğü çocukluğum olur
Ortancası gençliğim
En güzeli şimdiki zamanı ömrümüzün
Seyrederim usanmadan hepsini
Birini sana bağışlarım birini kaderime
Birini sana bağışlarım birini bana
Zaman erguvan zamanı
Zaman yüreğimin sana savrulma zamanı
Tam da bu mevsim de
Tam da bu anda
Tam da bu kavşakta
Tam da bu şehirde,
yaşıyorken özlemin en katmerlisini

Ne zaman ki bir erguvana dokunsam
Sana dokunmuş gibi olurum
Ne zaman bir erguvanı koklasam
Seni koklamış gibi olurum
Ne zaman ki bir erguvan solsa
Solar içimde binlerce düş
Solar içimde zaman
Kolayca silinir gider her şey
İçinde sen de olmasan

Ne zaman ki bir şarkıya eşlik eder yüreğim
Şarkılara güfte olurum ansızın
Zaman zaman mırıldanırım adımızı birlikte
Bir sana düşer gölgem bir kendime
Erguvanlı bir düş olurum
Issız bir sokakta varlığına duaya açılır ellerim
Çıkarım Çamlıca’ya, bir yudum aşk solurum
Kendimden geçercesine

Ne zaman ki bir erguvan açar
Bu kocaman şehrin ıssız bir sokağında
Sen gelirsin düşlerime
Sen gelirsin aklıma
Ne zaman bir şarkıya ram olur yüreğim
Bir aşk badesi içerim erguvan yaprağından

Sakın sorma bana,
Hangi gün, hangi mevsim ,
hangi baharda geleceğimi
Bir nisan sabahı diyeyim sadece
Sen beslenmeye başladığında toprağından
Bir umut filizlenir belki
Şehrinin toprağından, şehrimizin ufkundan