0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
697
Okunma
korkuyorum
gecemin gündüzü
umudumun dümeni
korkularım boş gemilere saklanır
kıyılarımdan geçer sessizce
kağıttan sandallarımı batıra batıra
düşüncemin fırtınasında
her gece
gecenin içinde düş
düşümde derya
kağıttan sandallarım
ıslak kumları yalaya yalaya yol alır
umudun kesiği sarar sol yanımdan
ümidin fırtınası yakalar ense kökümden
cam kesiği gibi sessiz ilerler
su ala ala alabora olurum
yazıp yazıp gönderemediğim
mektuplardan yenilerini yapar
suya salarım
sen okumazsın
ben silemem
kendi kendini bitirir
sözün koynuna sıgınır
içimin karanlığı
geceye karışır
kağıttan sandallarım suya
gündüzüm geceye
gecem gündüze
hiçliğin ortasında
kum gibi
Sibel Karagöz
5.0
100% (2)
