Vuruyor güneş
Kurşun deliklerinden
Yaralı çiçekleri,
Seriyor meydanlara
Utanmaz çıplaklığını tuğlaların
Durmuyor kanaması çatlaklarında
Sorgusu bitmiş
İnfaz yorgunluğuyla
Yıkılacak duvarların...

Sonsuz uykular vadediyor
Silahların ninnisi,
Bomba yüklüyor
Islıkların sırtına
Maharetli eller,
Kavrurken çığlıkları
Barut kokularıyla
Şarkı söylemiyor mermiler...

Çocukları öldürün beyler
Şaşkın suratlarında
Büyümeden gözleri,
İncinmeden yağmanızın vahşetiyle
Çelimsiz ruhları
Çocukları öldürün beyler,
Unutursanız sağ, birkaçını
Sokarlar o lanetli postalları
Sıçtığınız yerlere
Savaş nağralarını...

Çocukları öldürün beyler
Kalleşçe emerken analarını
Tanrının adıyla
Parçalayın bedenlerini
Ezin çelik güllelerle,
Korksun torunlarınız
Lağım çukuru ağzınızdan
Saçılırken salyalı
Kahramanlık masalları...

Çocukları öldürün beyler
Gömülüp koltuklarınıza
Kaşırken göbeklerinizi,
Semirsin, mavi damarlarından
Beslenen halkınız
Çocukları öldürün beyler
Bir mikrop gibi oyunlarına
Savaş bulaştırdınız...

Şimdi gülümseyin
Takılırken silah tüccarlarınca
Boynunuza cesaret madalyaları
Geçirmeniz beklenmiyor sırtınıza
Kanlı bir üniforma,
Gülümseyin haydi
Akarken yüzünüzden
Şerefli cinayetlerin
İçinde olmanın mutluluğu,
Ve yer açın
Kutsal kitaplarınızda
Minnacık mezarlara
Fark etmiyor hangi lisanı konuştuğunuz,
Çocukları öldürüyorsunuz
Siz her dilde
Bu katliamdan
Sorumlusunuz...

Necip Güleçer