Hani avuçları bomboş kalır ya insanın
Dokunsan o müteessir vaziyet ağlayacaktır
Baka kalır donuk gözlerle ufka dalgınca
Keşke dersin içinden, yanımda olsaydı
Feda ederdin ömrü, o an yaşamaksa.

Kuşların cıvıltısı ne de hengamelidir sabahları
Gönle neşe verir o anlar hüzzamsa makamları
Biraz anlaşılır olur zorluklar, ve bir de güneşin ışıkları
Uyanırsın miskinlikten,silkelenirsin biraz
Anlarsın ki o yoktur, seni eder tepe takla, gönül kırıklıkları.

Nedendir bu mesafeler, açılınca kollar yetişmez
Sevgi dediğin o değil miydi, ferman dinlemez
Göz göze gelmek karmış bir, gerisi kifayetsiz
Geçiyor günler ardınca,umarsız o yok, sensiz.
Kuruyorsun hayallerle bir dünya, biraz hoş, fakat sessiz.

Geride bırakabilenler var mıdır seveni bilemem
Akışına uymak gerek midir bu nehrin tahayyül edemem
Sunulsa da alabildiğine her şey, bütünlemez ki gönlü
Eksik yanın kaldıkça geride, yaşanılası olmaz ömür
Hatıralaradır meyiller, geçmişe dair kareler ki, olabildiğince de özgür.

Ses verdik en yükseğinden, tırmalandı kulaklar
Zirvesinden baksak görünmezler, uzak çok uzaklar
Sevdiklerinle birlikte nerede o tebessümlü, yaşanılası anlar
Zorlayıcı olduğunu sezersin tüm hücrelerinle, ayrılıktır bu
Ne de sevimsizdir hasretler, gönülde kanayacaklar.

Ellerini çaresizce düşürür şu ayrılık hasleten
Dokunmayın sakın, anlarlar bu hissiyatı yaşamışlar derinden
Çarçabuk kabule mecbursun bu dramı yine, istemeden
Gidenin kalır aklı geride, kalır kalanınsa neşesi son geceden.

Tadılası değildir şu ayrılık, zordur gerçek sevene
Dilerim ki kimse sevdiklerinden asla kalmasın ne gündüz ne de gece
Beklemeler nihayet bulsun isterin bir sabah ve vuslatlarla neşe
Sen dediklerimiz var ya, açmasınlar yüreklerde acıyı öyle uzun
Yürekler çözülsün buzdan, gönüller ayrılıktan süzgün
Kalmasın o eller boşta öylesine ve unutulmaz dramlarla
Kıymeti bilinsin isterim yaşanılanların, her ayrıntısında.

Oğuzhan KÜLTE