Sen benim duygularınla kendine bağlayan
Dağınık düşüncelerde kayboluşumsun.
Sen benim vazgeçmişliğimde odaklandığım
Adını fısıldayan gecelerde yaşayanımsın
İşte bu yalnızlığımın ortağı
Ölümden doğuşum sensin.!

Sanki ben buradayım der gibi
Bakışın kuytularda
Bulutlar kaplarken gözlerimi
Yolum oluyor ten kokun
Gamzelenirken odaya bıraktığın çiçekler
Karanlığın eteklerini sürüklüyor gelişin.!

Umudu ölümden doğuşu alkışlar gibi
Karanlığın keyfinde oynaşıyor yıldızlar
Bazen ağıt yakarken yağmurlar
Kıyıları vuran deniz dalgası gibi
Özlemi yazmak istiyorum kumsala.!

Karmaşık duygular çelme takarken
Ters yöne dönen yelkovan olmak isterdim
Ben bıraktığın yerdeyim
Hayatımı hecelerken lacivert geceler
Özlemlere akan bir nehir olmak isterdim.!

Teselliyi kelimelerin büyüsünde ararken
Makasladım geceleri
Düz çizgilerimi kestim tek tek
Hedef tahtası olmaktan çıkıp
Rolümde ki manayı görmek için ayna olmak isterdim
İsterdim isterdim de
Karla karışık yağmura döndüm.!

Mutluluğa uyanan gün olmak için
Özgürlüğe kanat açan kuş olmak isterdim
Erken yada geç
Kendime zaman tanır
Ölümden doğuş buysa
Hayat mevsiminin çınarı olmak isterdim.!

NURTEN TARIM