ey esrikliğinde açlık ordusu kurulan başak
filizlerinden süzülen kutsallıkla kurul soframıza
bereketinle neşelendir halkana taktığın açları
bozulsun imlâsı sefaletin
çözülsün tenceremin pası
eksilmesin varlığının hamur teknesi
elinde mendiliyle bağdaş kuran çocuk
ders kitapları yerde kalacak
ana memesinden kesilir gibi olacak

açlık kabuk tutup kurumaz mı?

mide çeperine çarpıp öldü tokluk
ağzımda acı su tadı
hangi saltanata el uzattıysam
utangaç avuçlarım havada kaldı

ekmekler fırından çıkmadan önce
hububatsız evleri öp benim için
karnımda insanlığın çocuk elleri
aç uyumaktan utanan ensem var belli
alnım kemikten, unutmasın yine de secdesini
dur sen ey toprak
madalyam olsun, mideme bağla taşı
üstümü örten o olsun doymazlığımı tanı

nefsim, kendini okşatma ruhun sarnıcından
karnımda açlığın kırdığı ziyafetsin aslında
sahipsiz bir yemeğin kaşık sesi, sanki ejderha
hatırlat,
herkese bir sen borçlu dilimi doyuran dua

ey tokluk kaşını kaldıran cinnet
küçük bir lokma için
koca bir mide mi gerek
açlık yan dairedeyken
diyet yapmak ne demek

ezberimdeki midesine su değdirilmiş gurultu
kapansın iştahlar
kısılsın sesi mide ezgimizin
duyuyor musun
ağzıma giren tek kelime /acıkıyorum/
insanlık vahşeti, buyur demiyorsun

acıkmanın en çok neresinde
yüzkarası insan
midemde afrika kıyameti
aç bırakanlar
açlığın dünden kalan yemek atlası
anlamıyorsun,
acıkmış oynaşırken bizim çocuklar
su çektim varlığını bilmediğim boşluklara
okyanus kütlesi içim
sanki bir yağmur öncesi buluttur sesim

ey tok sesli açlığım
çocuklar için gövdende sofralar donat
yoksa üstüne basılıp susuz toprak olacak