Emek kokuyor bugün meydanlar;
Taksim oluyorum bin dokuz yüz yetmiş yedide
Gençliğimin ilk telaşı,
Ölüme ramak kalan anılarım.
Annemin göz yaşları var,
Ve bütün annelerin ki kanayan ellerimde.
Nazım’ın kırmızı şiirleri iç dünyamın ta kendisi.

Uyuyor şimdi emeğe aç fabrikalar,
Sessiz ama dolu, dopdolu yüreğimiz.
Biz "Güneşten önce sabaha doğan,
anaların çocuklarıydık."
Ah be üstat!
Hep bam telime dokundu şiirlerin.
"Çözdün boynumdaki esaret bağını"

Bir silah patlıyor kulağımın dibinde,
Sel olmuş akıyor,
Kan olmuş akıyor Taksim.
Belli ki bir oyun oynanıyor
The Marmaranın çatısında.
Ve bir otomobil,
İçimizde patlayan.

Madem ki "azı paylaştık
ve güzel dedik"
Durur mu bu coşkun sel?
Nasıl "Sataşmayız dünyaya be gülüm?"
Nasıl özlemeyiz "ölüme gülen çocukları?"
Sonbaharımızda nasıl göz yaşı dökmeyiz, onlar için?
O mikrop dediğiniz ne ki?

Yıllarca ya sabır dedik,
Akın akın kavuştuk güneşin ateşine be Nazım!
Ne istedik ki meşru olmayan?
Yalanla dönen dolapları,
Tersine çevirmekse maksadımız.
Ne derlerse desinler,
Ne olursa olsun adımız?

Göğün mavisi kıskanır ideallerimizi.
Susar deniz,
Utanır maviliğinden.
Utanır çelik çitler.
Nereden bilecekler demir dövmeyi?
Biz istemez miydik maviyi ki,
Onlar değil mi dünyayı kızıla boyayan?

Ah be üstat!
İlk defa mı yazıyorum sana.
"Zalimin suratına tükürüyorum"
Seninle.
Kutlu olsun bayramın.
Ve "Ey o kara bulutlar,
Denk alın ayağınızı.

Ve sen emekçim.
Yüzüme küsen adam,
Ah be emeğin çocuğu
Terinde damla damla kızıla boyanan.
Ah be çocuk,
Ne çok sever bu ağabeyin seni,
Aynı yollardan geçmedi mi?

"Satılmış başlara inat,"
"Ne güzeldir Cumhuriyeti beklemek"
Ne güzel bir nöbetteyiz,
Her baharda emek emek
Tek vücut, tek yürek.
Geçecek bunlar geçecek,
Güzel günler gelecek.

Yaşasın 1 Mayıs!

Mehmet Fikret ÜNALAN
01 Mayıs 2020 Saat 00.30
Karantina günleri
Güzelçamlı/Kuşadası