Üzerinde beyaz gömlek
Şalvar giyer Adanalım.
Elinde küçük bir çömlek,
Tava yapar Adanalım.

Sekiz köşeli şapkası,
Basılmış ayakkabısı,
Açıktır gönül kapısı,
Yelek sever Adanalım

Elinde tesbih var gezer,
Domatese bıçak çeker,
Kavunu koklayıp sezer,
Karpuz keser Adanalım.

Efendi, ağırbaşlıdır,
Yüreği pek sert, taşlıdır,
Her haliyle telaşlıdır,
Yeldir, eser Adanalım.

Yalan dolan olmaz onda,
Adamlık var kitabında,
Yanlış yoktur hesabında,
Dürüst olur Adanalım.

Sıcaktır güneşi yakar,
İçinden nehirler akar,
Tüfek alıp göğe bakar,
Arşa sıkar Adanalım.

Seslenir, “bir bakale” der,
Severse seni dost eder,
Birlikte ölüme gider,
Yüze çıkar Adanalım.

İçinde kötülük yoktur,
Dağ gibi sevgisi çoktur,
Esirgemez, sözü toktur,
Lafı çakar Adanalım.

Bir yiğitlik var özünde,
Hiç korku yoktur gözünde,
Başkalık var her sözünde,
Kalbe akar Adanalım.

Sever Adana kebabı,
Ayırmaz ondan şalgamı,
Bulunmaz hiç derdi gamı,
Yürek yakar Adanalım.

Sesi gür, biraz kabadır,
Hepsi gönülden babadır,
Her biri yiğit, bahadır,
Surlar yıkar Adanalım.

Cömert, yüreği zengindir,
Alçak gönüllü, engindir,
Sinirlenmez hep dingindir,
Gönül kurar Adanalım.

Toroslar kadar yücedir,
Hiç kibirlenmez ecedir,
Dillere destan hecedir,
Kalpler yakar Adanalım.

Yozcu’m sen de buralısın
Özde Çukurovalısın,
Bak doğuştan yaralısın,
Güzel bakar Adanalım.

Hakan Yozcu
29.04.2020
Gazimağusa KKTC