Bu nice bir haldir, vurgunsun yolcu?
Seni yaralayan, aşk mıdır nedir?
Sanki bir cânâna, dargınsın yolcu,
Seni pareleyen, aşk mıdır nedir?

Her aşkın bir başı, bir de sonu var,
Devasa aşklar da, yıkılır hancı,
Sığmazsın evrene, git deyince yâr,
Yarı canlı yola, çıkılır hancı.

Sevginin içinde olmasın ağıt,
Sevdana dar gelsin, kalemle kağıt.
Gönlünden efkarı, neşeyle dağıt,
Mutluluk gönülden, dökülür yolcu.

Ellerin cebinde, çıkarsın yola,
Bir sancı saplanır, döşünde sola,
İstersen urganı, ayağa  dola,
Ruhun çarmıhlara, çakılır hancı

Sever gibi yapma, gel özünden sev,
Gönül pınarının, gel gözünden sev,
Mevlana Rumi’nin, "gel" sözünden sev,
Aşka niye kurşun, sıkılır yolcu?

Umut yüreğinden, bir bir sökülür,
Otuz iki dişin, birden dökülür,
Vallahi dizüstü, yere çökülür,
Dermanınla, ferin, çekilir hancı.

Sen aşkı geçici, heves mi sandın?
Bu nasıl sevgi ki, tene mi kandın?
Hercai mi sevdin, boşa mı yandın?
Gönlün hangisine, takılır yolcu?

Aşk hasat edilmez, artık dalından,
Kader der geçersin, yazgı alından,
Bir çizgi çekersin, aşka kalından,
Ardından bir ağıt, yakılır hancı.

Senin aklın dönmüş, yatıver uyu,
Hele sabah olsun, durulsun suyu,
Gel inat eyleme, değiştir huyu,
Bu sevda rayına, sokulur yolcu.

Doğru söylersin de, çok kırgınım çok,
Mecnun’dan beterim, çok dargınım çok
Tenimden ruhuma, çok gerginim çok,
Böyle bir sevdadan, bıkılır hancı.  

Bir zamanlar ben de, deli aşıktım,
Bir sevda yağmuru, seli aşıktım,
Aşkın nirvanası, veli aşıktım.
Seven sevdiğine, bükülür yolcu.

Aşkın zemherisi, çekince dona,
Hudutsuz sevgiler, eriyor sona,
Kıyısız sevgiler, beslesen ona,
Aşka mazi diye, bakılır hancı.

Figani’ce sev ki, sende saygıyla,
Eşin yaşamasın, binbir kaygıyla,
Örnek olsun sevdan, dilde övgüyle,
Aşk tohumu böyle, ekilir yolcu.

Erdem Gümüş  (Figani)
29.04.2020
İzmir