Zulme meyilli zaman eritir oldu aşkı,
Hem yüreğim hem dilim bölündü dilim dilim.
Söylediğine pişman olmasaydılar keşke,
Evvel övdüklerini taşlıyor yırtık dilim!

Kalbe uyup bahtının rüzgârında savruldu,
Aşk yangını içinde kavruldukça kavruldu.
Yürek esiri oldu inlemekten yoruldu.
Yar hasreti çekmekten her yanı bertik dilim!

Bir aşk, hasret çekerken bu kadar vermez fire;
Susmayı bilmeyen dil çile midir şaire;
Bütün sırlarımızı bir bir döktü şiire;
Ketumluktan vazgeçti kapısı örtük dilim!

Gönlünün içindeki yangını sonlamadan,
Aşk yolunda yorulmuş kalbini dinlemeden,
Cümlenin anlattığı anlamı anlamadan,
Satırlar arasında dolaşır sürtük dilim!

Coşari, yorgun kalbin o kadar inledi ki;
Bu sessizlik, bu hasret canına tak dedi ki;
Anlattığın masalın sonu trajedi ki;
Sevdasını inkâra başlıyor artık dilim!

29.04.2020/Samsun

İbrahim COŞAR