Kim ne bilsin muhabbette lügati
An şiire yazılmıyor üstadım
Bilemedim insanlığın derdini
Sen şiirce sezilmiyor üstadım /Dünyevi

Bir alem ki aşkla bade içenler
Bir alem ki aşkla konup göçenler
Bir alem ki aşkla serden geçenler
Kan şiirce süzülmüyor üstadım/ Ahmet Örnek

Erer belki dile gelen o sır’ra
Gelir bir an bizlere de bu sıra
Aşk dedin mi kaynıyorsa her yara
Han şiire dizilmiyor üstadım / Dünyevi

İnsanlıktır aklı zay’ın yasası
Muteberdir dilde sözün kısası
Kadın demiş hak kitabin nisası
Can şiirce ezilmiyor üstadım /Ahmet Örnek

İnsan denen mahluk nasıl bir şeydir
İnsanlığa hürmet asıl her şeydir
İnsanlara benzememek zor şeydir
Bin şiire kızılmıyor üstadım /Dünyevi

Kimi kışta kimi bahar yorgunu
Kimi mutlu kimi sevda vurgunu
Kimi can der alır geçer sorgunu
Gün şiirce gezilmiyor üstadım/ Ahmet Örnek

Yirmisinde kimi neyi görenler
Otuzunda geçti hayat sürenler
Kırkındadır ihtiyarlık erenler
Son şiire bozulmuyor üstadım / Dünyevi

Elde kaldı teli kırık sazımız
Öksüz cana yalan çıktı sözümüz
Yârim dedik yarım kaldı özümüz
Dün şiirce çözülmüyor üstadım /Ahmet Örnek

Sazım yoktur bağrı yanık sezerim
Mukadderat desem vicdan ezerim
Öyle deme üzülmeni üzerim
Yön şiire üzülmüyor üstadım /Dünyevi


Yanar yürek tek hecedir kısasım
Bir marala emanettir ihlasım
Adım garip hunilidir mahlasım
Tin şiirce yüzülmüyor üstadım/ Ahmet Örnek

Yanan yakar yanan derya eşinir
Yanardağlar yüreklerde taşınır
Mahlasım yok remzim yere döşenir
Ben şiire çizilmiyor üstadım/ Dünyevi

Ah ederek gezip kader çarşını
Hafızandan silip aşkın marşını
Sevgi diye sıkıp en son kurşunu
Sin şiirce kazılmıyor üstadım /Ahmet Örnek.