1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
812
Okunma
her seferinde
ellerini
unutuyorsun
şiirlerde
kapıyı açıyorsun
yemyeşil bir çam ağacı
kuşlar cıvıl cıvıl
böcekler neşeli
dallarında
sırtını ağacın gövdesine dayamış
gülümsüyorsun..
gözlerini
sözüklerde unutuyorsun
çokça
sonra
şiir şiir
dize dize
hüzün sıralanıyor
sevi sıralanıyor
damlalara...
sen de biliyorsun
sözcüklerin
hüzünden
ince bir dal gibi
kırıldığını..
bazen
yüzünü unutuyorsun
türkülerde
ağıtlardan
taşıyor sesin
bazen de sesinden
dalgalı bir deniz kadar
coşkun
akağında
bir ırmak kadar uysal
her şey
sonra
şiirlerden birinde
bir ceylan
"su içmeye iniyor"
apansız
ben
hep aklımı sende
unutuyorum
şiirmiş
öyküymüş
sözcükmüş
hepsi hikaye
ben yüreğimi
senle avutuyorum...
oysa sen
her seferinde
ellerini
sesini
gözlerini
unutuyorsun
şiirde...
27/04/2020
ödemiş
Cevap Yaz
