her gece her gece
göğün mavisine
içimin sisine
hayaller düşer kırpıp kırpıp
aya yıldızlara konar
bir bir eklerim uçurtmama
göğe dalarım sevdiğimi ararım
hangi yıldızın ardında parlar
bulamam sevdam gibi yananı
koşarak çıktığım
hayat merdivenlerinden
uçurtmam dan hızlı düşerim
sana istesem de yetişemem ki
ben yaralı ,uçurtma kırık
düşer kuyruksuz düş
sonsuz mavimden
içerim kanar cerahat zonklar
yastığın solu batar
sağıma dönerim
ılgıt ılgıt yağar gürlerim
yatağım düş kesiği
yorganım mayın
yastığım ölü kuş mezarlığı
şimdi hangi kuşu kaldırıp
umuda kanat vereyim
kirpiklerim düşer
gözlerin yerleşir
hüznüm ağlar
üstüm başım sevda kesiği
ben eğreti bir gömlek
kamburu çıkmış
sığmam içimim
odalarına
bulamam kapıları
isyan eder içimin
kilit tutmaz duvarları
bir bir yüzüme
çarpar kör kapılarım
kırılır yerle yeksan ,
masamdaki plastik çiçekler
büyüttüğüm vazolar
sert rüzgarlarla
sazımın telleri vurur
sevdaya kopuk
kaybolmuş telli turnam,
yerlere çakılan hayalden kırıklar
takıldı kara bulutlara uçurtmam...
kırıldı kolum kanadım,
kanarım.
uçamam,
uçamam...
Sibel Karagöz