…M…

Belh’te düştü bir ana rahmine ışığın gölgesi
nefhası Asya bozkırlarını tuttu
gözündeki ışıltı kıskandırdı göklerin mavisini
o ki çamura saplanmışlara bir umuttu

güneşe barikatlar kurdular kuşlukta
can gözümü açtın sen yine Mevlana
gölgeledin ruhumu Şems’in gönül sıcağında
vakti kuşandım hoşgörünün ikliminde
muhabbetin telvesi kaldı dudağımda
güvercinlerin taşıdığı meşale,
göklerin mavisine yazıldı canla
yürekler kıvamını buldu yeniden
aşkın hamları pişiren ocağında

…E…

can geldi ölü topraklarına
bilmeceler çözüldü aşkın o bitimsiz şafağında
canlar canlara rabıta kılındı seherde
alınlardaki secde izleri sayıldı mühür niyetine
söz heybesinde ne varsa savurdu Galip Dede
gönül muhafızlarının gül kalesi ele düşünce
fırtınalarda eteğine tutunduk güneş yüzlü Postnişin’in
yaprak yaprak açıldı o ketum bilmece

seninle boy verdi goncalar hazan bahçelerinde
çelikten bir tele dizildi huzurun kehribar taneleri
yolcusunu kaybetmiş yollar gibi mahzundu dünya
kubbelerin altında büyülendi her bir saf
duaların gölgesinde insafa geldi insaf…

…V…

fecrin üşüyen ve titreyen solgun ışığında
dağıtılsın yarenlere sevgiden düşen paylar
umutsuzluk bulutları kovulsun göklerimizden
sevgi dilinde konuşalım, sözü aşka banarak
pervane olmuşum ışığına Mevlana,
sofranda yer ayır bana da…
sen ki bir dolunaysın karanlık gecelerde
kevser suyundan arıydı sözlerin
çağlayıp durdun Konya bozkırlarında

…L…

döndükçe semaların rüzgarında bulduk huzuru
serinledi ruhumuz coşkun ırmaklarında
söndü yanardağlarımız süzülen gözyaşlarıyla
kuşların kanatlarında büyüttük sevdamızı
güller kül olmadan yetiştin imdadımıza
karanlığın ortasında biterken mumun alevi
ışık oldun, mum oldun upuzun, bitevî yolumuza
her gül kendi ateşinde yanar sonunda
inci mercan sözlerin yankılanır kalp semalarında

…A…

gülşenime ateş düşer senden uzakta
od’uma odun taşır heyhatlar, vaveylalar…
korkular dağılır elbet emniyetin kundağında
hoşgörünün yolcuları düşmüş seherde yollara
huzura susamışlar gece gündüz seni arar âh Mevlana!...
çileler yumak yumak, çilehane tarumar…
tebessümler kim bilir hangi dağın ardında
dünya senin ekseninde dönse ne alâ…
yâr Mevlana, can Mevlana!...

…N…

soldu bahçelerimizdeki iri güller
nurşenimiz susuz kaldı senden sonra Mevlana
mecburuz akrebin kıskacında yaşamaya
ne devirler, ne diyarlar eskitti bu kutlu dava
zamanın buğulu gözlerinden döküldü yaşlar
kandillerin yağını emdi ışığa düşman yarasalar
pervanelerin mezarı olsa da mumun alevi
ateşe de düşse yürek, bil ki bitmez bu sevda
emin ol bitmez, bitmez bu kutlu dava

…A…

sevdaları büyüten kurşundan cefalardır
hoşgörünle, vefanla, muhabbetinle büyüdün sen Mevlana!..
bir tohumdan bin başak verdin mümbit topraklarda
çınarın gövdesiydin sen, biz zayıf bir yapraktık dalında
alevden düşlerimiz vardı uykusuz gecelerde
uğursuz sabahlar bozdu rüyalarımızı can yanığı seherde
zaman zehrini akıttı sevgi pınarlarına
kilitleri elimizde kaldı kırk odalı kırık kapıların

aşkın şafağında gül dağıtan Postnişin!…
konsan yine gönül pervazlarına ipek kanatlarınla
eteğine yapışmışız bırakma bizi Mevlana!...

M.NİHAT MALKOÇ