Dağların eteğinde kol geziyor ihanet
Canlar yüce Mevla’dan fanilere emanet
Türk’e kurşun sıkana lanet, binlerce lanet!...

Hilalin gölgesinde uykuya dal şehidim
Beratın yüce Kur’an, kefenin al şehidim

Dizlerimin dermanı, gözlerimizin feri
Zalimin karşısında görmeliydin neferi
Mübarek al kanınla suladın dört bir yeri

Karanlık dünyamıza ışık oldun şehidim
Göz pınarlarımıza kan yaş doldun şehidim

Göğüs kafesimizde vatanımız bengisu
Alaca karanlıkta kalleşler kurar pusu
Düşlerimizi yıkar acı barut kokusu

Tarihte ak bir sayfa, gedik açtın şehidim
Fitne, fesat ve şerden, koşup kaçtın şehidim

Melekler ebediyet üfleyince özüne
Semadan harman harman nurlar indi yüzüne
Eğilip bükülmedin, sadık kaldın sözüne

Seninle hüzünlendik, bin kez öldük şehidim
İçimizdeki yası bine böldük şehidim

Posta güvercinleri acı düşürdü öze
Dalgalanan bayrağın sureti düştü göze
Yüksek seciyenizle bu millet çıktı düze

Nice canlar boy verdi toprağında şehidim
Kâinatı seyrettim yaprağında şehidim

Yeri göğü inletti, can yaktı âh ü zârın
Bir ziyaretgâh oldu meleklere mezarın
Gözbebeklerimize değiverdi nazarın

Sen gittin ya kavruldu yüreğimiz şehidim
Ölümünle yıkıldı direğimiz şehidim

Gönül göğünde güneş, belisin yüce dağın
Yıldızlarla donandı, asumanın, otağın
Urbaların kan revan, saçların darmadağın

Gönül bahçelerinde güller soldu şehidim
Toprak senin kanınla vatan oldu şehidim

M. Nihat MALKOÇ
(08 Ekim 2007 / Trabzon)