Kırım Başbuğu Mustafa Abdülcemil’e saygı ve hürmetle...

Bozköy’de başlamıştır çileli hayatına
Tam üç çeyrek asırdır Kırım düşer yâdına
Omzunda taşıyorken mukaddes davasını...
Yüreğinde hissetti hürriyet havasını
Parçalamak istedi esaretin ağını
Başına taç eyledi Kırım’ın bayrağını
Kırım Tatarlarına umut ve ışık oldu
Tutsaklık ateşinde Kırım’a âşık oldu
Mecnunca sevdalıydı, Kırım onun Leylâ’sı
Akmescit göklerinin oydu nurdan aylası
Bir ömür âb-ı hayat verdi gonca güllere
Sürgüne mahkum oldu, düştü yaban ellere
Çağlar boyu sönmeyen meşaleyi yaktı o
Düşlerinde Salgır’dan ta Azak’a aktı o

Zifiri gecelerin apaydınlık tanıydı
Kırım Tatarlarının millî kahramanıydı
Yanardağa atıldı, alevi avuçladı
Kırım’ın davasında Moskof onu suçladı
Gözünden hiç gitmedi Ayserez hatırası
Kırım esir kaldıkça derinleşti yarası
Vahdetin sofrasında ağıyı bal eyledi
Çıkmaza düştüğünde duayı yol eyledi
Yetim balaya baba, öksüze ana oldu
Aç kurtların ininde kuzudan yana oldu
Karanlığa nur oldu, doğruldu bir dev gibi
Vatan için yaşadı, mukaddes ödev gibi
Sürgün ve hapislerde Kırım’ın sesiydi o
Çekiç örs arasında kutlu nefesiydi o

Esir soydaşlarının derdine hemdert oldu
Düşmanlarına bile ömür boyu mert oldu
Ona gıpta eylerken sabır sarmaşıkları...
Onu yol başçı bildi Kırım’ın âşıkları
Baskılar karşısında eğilip bükülmedi
Özgürlük savaşında cepheden çekilmedi
Dağıtmaya çalıştı esaretin pusunu
Yüreğinde yaşadı Kırım’ın kâbusunu
Rusya’sı, Ukrayna’sı Kırım’a dadanmıştır
Mustafa Abdülcemil, Türklüğe adanmıştır
İçinden atamadı tasayı ve kederi
Kırımoğlu, Kırım’ın efsanevî lideri
Nice soylu kavgada hep önden gidendir o
Kırım’ın uzağında yanmadan tütendir o

M. NİHAT MALKOÇ