.
Güldüğümüz, o günler çok uzaklarda kaldı, 
Dertlerle geçen yıllar, geçliğimi aldı,
Gene gamlandı gönül, sazı eline aldı,
Çıkan ses kopuk kopuk,sazım yorgun, tel yorgun! 

Şimdi dört mevsim karlı,arar oldum baharı, 
Durmadan akıyorlar, iki gözüm yaşları,
Sorgularım şimdi ,o yaşadığım yaşları,
Gülüm çiçek açmıyor,ağaç yorgun, dal yorgun! 

Güzel günler nerede,gelmiyorlar yanıma? 
Mutluluk kaçar benden,acı verir canıma, 
Eskimiş gözlüğümden bakarken yarınlara, 
Dünyanın yüzü soluk güneş yorgun, ay yorgun! 

Dakka dakka tükenir, ömürdeki saatler,
San ki bir bir yok oldu,hayatımda sevenler, 
Hiç bir şeyin vevası yok,acı verir gerçekler,
Tekleyen kalbim yorgun, zihin yorgun, ser yorgun,!

İki merdiven çıksam,dizlerim kenetlenir, 
Dünyanın ağırlığı,bedenime yüklenir, 
Seslenmeye çalıştım,nefeslerim tükenir, 
Kaçmak gelir aklıma; bacak yorgun, bel yorgun! 

Kayıplara karıştı, canlarım birer birer,
Ciğerim kan ağlıyor,hep el oldu nankörler, 
Yüreğim haykırıyor,duymuyorki gafiller, 
Feryadımı duyan yok, hısım yorgun, el yorgun! 

Odam kararıverdi ,oysa camda yok perde, 
Her gün hatrım soranlar, hiç gelmiyor nerde? 
Mevlama yönelirim, hem gece ve seherde, 
Ellerimi açarım,duam yorğun dil yorgun,

Aynaya bakıyorum; benzim sararmış solmuş,
Vücudumda kan mı yok, içim dışım buz dolmuş,
Ne giyinsem faydasız, tüm mevsimler kış olmuş,
Güneş ısı vermiyor,aba yorgun,şal yorgun! 

Selamımı göndersem,canım Habibullah’a, 
Şefaat dilisem arz etsem Ona,
Günahım çokturda,şirk’im yoktur ALLAH’a
Niyazlarım yetersiz yürek yorgun, dil yorgun! 

Yarab neydi şuçumki, ne idi cezaam,
Haşaa şikayetm yok, sensin yazımı yazan,
Dualarım sana,yok başka çabam,
Kulun Erol yorgun, kaderim yorgun,