17
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1389
Okunma
babamı vurmayın
şeker almaya gitmişti
bir kaç ekmek
biraz pirinç
banada bir çift çorap alacaktı
siyah kırmızı şeritli
uzun zaman direndi
kazandığı onca nüfusa yetmedi
köyün en efendisiydi
tarlada çifte koştu kendini
koyun güttü dağların sarp yamaçlarında
yükledi sırtına dünyanın en ağır yükünü
hamal oldu
utanmadı
çökmedi
ekmeği aslandan kaptı
aç bırakmadı kuzularını
on bir yarası vardı
her biri başka kanardı içinde
tek bacaklı kızıydım
en kanayan yarası yani
bir çift çorap alacaktı bana
siyah kırmızı şeritli
ne olur amcalar
babamı vurmayın
o benim babam
yamalı ceketi
yırtık kasketi
eskimiş şalvarıyla
köyün en zengin yüreklisi
o benim babam
ağarmış saçlarıyla
puslanmış bıyığıyla
bükülmüş beliyle
köyün en delikanlı adamı
babamı vurmayın amcalar
babadan kalma tabakasında
resmimi saklar
hiç geçmemişti sınırdan daha önce
tütün kaçırmamıştı yani
ama benimde çorabım yoktu
siyah kırmızı şeritli
ilk ve son olacaktı
sonra hep yanımda kalacaktı
o benim babam
bir çift çorap alacaktı bana
siyah kırmızı şeritli
ne olur amcalar
babamı vurmayın
o benim babam
yılmaz YANARDAĞ
3 temmuz 2008
Şiirin sahibi
Cevap Yaz