1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
567
Okunma
Gönülbahçeme ekilmiş, bir aşk tohumu..
Can suyu, gözyaşları ile verilmiş..
Bin bir, gönül yorgunluğu ile besiye çekilmiş..
Şiirler ile süslenmiş..
Herseyin; Başlamadan, tekrar bittiği o, yer..
Bir gece yarısı, sabaha karşı..
Son kez izliyordum, gidişini..
İlk ve son kez düşüyordun, gönül bahçemden..
Senin ardından;
O tohum, kuma düştü..
Kum da filizlenir mi ? Gizlenir mi ? Bilmem..
Dalga vurdu..
Can suyunu mu verdi ? Alıp, gitti mi ? Bilmem..
Biliyor musun?
Senin ardından; Bunlar oluyorken,
Ben ilk defa hiç bir şey yapmadım..
Mücadele etmedim kendimle.. Savaşmadım.
Sessizce, seyre koyuldum..
Herseyin; Başlamadan, tekrar bittiği o, yer..
Seyre koyuluşumun, hatırası,
Kendim ile ahitleştiğimin, nişanı olsun..
Yasin Dağcı
5.0
100% (2)
Cevap Yaz