GÖKÇEN EFE

Ülkemize girmişler İzmir’den binlerce piç
Dayamışlar sırtını İngiliz denen şefe
Kim demiş Gökçen öldü, şehitler ölür mü hiç?
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Çakırcalı Efe’ye gencecik kızan oldu
Efesinin kalbine kısa zamanda doldu
Ödemiş Dağlarında nice kızan kayboldu
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

On dört günlük kızanken Efe’sini kaybetti
Ödemiş Bölgesinde bütün Yunan’a yetti
Çete savaşlarıyla tarih O’nu kaydetti
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Düze indiği zaman silahı bırakmadı
Helalinden yedi hep, hiç harama bakmadı
Yunan’ın vahşetinden çaylar durgun akmadı
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Anasının adını doğan kızına verdi
İşgalci düşmanların leşini yere serdi
Vatan’ın kurtulması O’nun en büyük derdi
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Yörük Hacı Halil’le Yunan’a kan kusturdu
Düşman topçularını tek kurşunla susturdu
“Gökçen Baskınları”yla çok düşmanı pusturdu
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Nice bakir kızların namusları çalındı
Bütün çevre köylere hemen haber salındı
Bacılarımın öcü çok geçmeden alındı
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Her zaman aslan oldu, olmadı asla kedi
İşgale gelen düşman Efe’den kurşun yedi
Demirci, Yörük Ali O’na “Kahraman” dedi
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Şehit olacağını rüyasında çok gördü
Gavurların başına nice çoraplar ördü
İşgalci gavurların defterlerini dürdü
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Beş bin kişilik efzun sarp dağlara üşüştü
Bunlara karşı gelmek beyinlerde bir düştü
Göcen Dağı’nda Efe’m sonunda şehit düştü
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Hatice ve Hüseyin artık yetim kaldılar
Beş ay on bir gün sonra cesedini buldular
Elli bir sene sonra namazını kıldılar
Milletin kalbindesin Hüseyin Gökçen Efe.

Şükrü ÖKSÜZ