Hep umut aşıla çocuğum
yarınsız geçen günlerin inadına
bir serçenin o minicik kanadına
bazen de kendi adına
hep umut aşıla...

bir fidan güneşe ellerini açıp da
nasıl boy vermek isterse
sen de öyle umutla bak yarına
ki yarın
kalbinde büyük bir muamma taşıyor olsa bile.

hep umut aşıla çocuğum
yerin beşyüz metre altında
alnının terini
yediği ekmeğe zeytine damlatan
bir maden işçisine
yurdun en ücra köşesinde
çocuklarımıza
hayatı acıyı ve dik durmayı öğreten
bir köy öğretmenine
tarlasını bir nakkaş titizliği ile eken
ineklerini yüreği ile besleyen
tavuklarını sevgi ile yemleyen
çiftçi amcalarıma teyzelerime
onları da unutma hep umut aşıla...

elini taşın altına koyana
memleketini seven
severken de zerre yüksünmeyen
nice insanlara hep umut aşıla...

umut fışkırsın yeryüzüne
yurdumun her bir yerinden
dağılsın bütün yurda sessiz ve derinden
anılarımız yaşadıklarımız yaşattıklarımız
gönlümüze koyduklarımız
ve sevgisi ile doyduklarımız...