Bana neden hep eski, eski kafa dediler,
Ben değil, kafa değil, ruhumdur kadîm;
Geleceğe doğru bir tarafa dediler,
Suçum değil, bu benim; tek suçumdur benim...

Çağdaş, modern davran dediler,
Geçmişi unut, geleceğe bağlan dediler,
Senin hâlin ne de çok talan dediler,
Suçum değil, bu benim; tek ömrümdür benim.

Şiir-i kadîmi bizler de hep sevdik,
Şiiri sevmeyenlerden ne de çok çektik;
Hâlbuki onlar için hep bir fidandır, ektik,
Sözüm değil, bunlar benim; özümdür benim.

Hayalimdir dün ü günle beraber yaşlanmak,
İstemem arkamdan geri kafa diye taşlanmak,
Adıma hep, hep güzel nidalar ile başlamak,
Sözüm değil, bunlar benim; özümdür benim...

Yeter artık nerededir bîn-i çeşm-i mahremiyet,
Sözde ne de güzeldir dediniz; böyle mi hürriyet
Hürriyet dediniz ama nerde bizim kadim zürriyet
Dünüm değil, bunlar benim; bugünümdür benim...