BİR ŞİİR VAR BENDEN ZİYADE
Bir şiir yazarım Ben den ziyâde,
Bazen kara gecelerde kaybolur,
Bazen güneşin tırnağında gül açarım.
Kimseyle davam yok benim!...
Ama, içimde hesapsız fırtınalara hesap açarım.
İster sev beni, istersen de nefret et!... umrumda da olmaz hani....
Hissederim yapmacık olduğunu hemen ordan topuklarım....
Düşlerimde severim , mısralarımda terk ederim.
Dökülür yaprak yaprak kelimelerim
Yarışmam!... Yaşarım kelimelerin ıslak ellerinde.
Şiirlerim var benim Ben den ziyâde.....
Bazen ümitlerimi en müstesna yerlere koyarım.
Bazen boğulurum en sakin Okyanuslar da,
Korkmam, bükülmem , yaftalamam!...

Gün olur; Hüzün gemisine binerim sessizce,
An gelir ; Tepetaklak olur düşerim,
Belkide bu zamanlarda yazarım en güzel şiirlerimi.
Olur yaa! bazen sever, bazen nefret ederim.
Kelimeler dökülür yaprak yaprak ,
Duygularım sanki bereket denizi,
Asılır geminin dümenine,
Bir isyan çıkar; Zehraca dalgalı....
Bir teslimiyet başlar zümrüd- ü Anka gibi....
Akar içimden coşan nehirler,
Bazen severim Zühre kadar.
Bazen savaşırım cümrüm kadar,
Barış güvercinlerine yem veririm ellerimle......

Ve bir isyan başlatırım haksızlık dikenlerine.
Çöller ağlamalı,
Denizler çöl olmalı,
Ve bir şiir yazarım Ben den ZİYADE.
ZEHRA YÜCEL(13.4.2020)