OLGUNLAŞIYORUM
İçimdeki yangınlar, külünü kaybetmişken
Dalıyorum yine ben, boşluğun sarhoşluğuna
Artık teselli ırmaklarına bırakmıyorum kendimi
Kurduğum hayeller daha gerçek biliyormusun?
Kendimi seviyorum, evet bencillik değil ki bu....
Ölümün farkındayım, keşke hayat denen yarışda biraz daha güçlü olabilseydim, ama dimdik ayaktayım yaaa olsun....
Olgunlaşıyorum BEN....

Kırık bir çerçevinin çatlaklarını okşarken ellerim
Geçmişin ne kadar geçmiş olduğunu anlıyorum.
Öyle oldum olası ağlamak, üzülmek de yok artık!
Olgunlaşıyorum BEN....

Ey Ruhum!...
Herkes ne düşünürse düşünsün
Sen !" Allah ne der" diye düşün
Atma içine, boğma kendini
Ahhh be kalbim hadii! vazgeç artık değmez bu dünya.....
Yoksa Sen Yusuf’ un kuyusuna mı düştüğünü sanıyorsun?
Bırak hak etmeyeni sil içinden toz misali
Sen de biliyorsun ki, bu hayat çok kısa
Bir kelebeğin ömrü kadar işte hayat
İçtiğin çay kadar demli
Aldığın nefes kadar canlı
Verdiğin acı kadar zindan
Bir rüyâ kadar yalan
Sevmek kadar doyumsuz
Yada bir siğara dumanı gibi gölgeli.
Yok yok!... olgunlaşıyorum GALİBA.

Bir meydan savaşı sanki ,gönül defterim
Şu cephe senin, bu cephe benim
Bırak herkesi sen, kendi göklerini maviye boya
Mazide gizlenmiş bir yarım elman olsun
Şu garip dünyada insanlık ölmüşte de , kefeni yok sanki;
Oysa insanın kılıfa ihtiyacı yoktur.
Gözler yalan söylemez kanma sen her söze.
Kendimce olgunlaşıyorum GALİBA....

Ey benliğim!...
Hakkını ara ama hakka uğramayı da unutma!..
Bırak bencil insanlar yerinde kalsın
Sen kendi ruhunu öldürme sakin!
Olgunlaşıyorum BEN....
ZEHRA YÜCEL(27.5.2020)