KARLAR DÜŞER
Ak düşmüş mevsimin saçlarına
Asi nefesinde bir rüzgâr uğultusu var.
Adı konmamış tepelerin gögsünde  tülden   bir giysi gibi
Devleşiyor anılar,  çığırkan zamanın ayak seslerinde.
Toprağın üstünde sanki inciden gerdanlık,
Meydanmı verir ? Vuslat son türküsünde
Avuçlarımda dünden kalan dualarım var
Bir meşe ağacı yükselir yıkık duvarlarımdan
Karlar düşer, hayellerimin buz kestiği limanlarına
Mutluluk bazen, rüya kadar gelir geçer.
Özlersin !...serçe kuşlarının ötüşlerini
Karlar düşer, yosun kokulu eskimiş  botlarıma
Sevginin dilinde  ömür boyu söylenen bir şarkı
Taramış yine toprak ak saçlarını
Bak yine gıcırdıyor koca çınar
Ağaçlar soyunmuş bir gelin gibi
Dans ediyor karların serin havasında
Çocuklar kardan adam yapıyor pamuk tarlasında
Çocukluğumdan kalan anılar arasında
Düşürken toprağa inciden kanatlar
Dağların doruklarında beyaz kardelenler açıyor.
Çam ağaçları süslü bir duvak sanki
Martılar uçuşuyor kar renginde
Denizler çömert bir el misali
Balıkçıların rastgele çığlıklarını duyar gibi
Ah!...şimdi aklımdan geçti demi üstünde sıcak bir çay
Oturup ağaçtan bir masada yudumlamayı isterdim
Ah be çay ! her şeye iyi geliyorsun!
İyileşiyor insan, teselli buluyor seni içince
Buz kesmiş dudaklarımın su perisi
Bir dost kadar aranıyorsun
Ak düşmüş mevsimin saçlarına
Yağarken inceden  kar taneleri
Kanat çırpıyor gecenin savaşan sokaklarına
Allah’ tan gelen bir emir!
Yağıyor buluttan bir nehir!
Göklerin nidasında bir havuz
Gecenin uykusunda rüyâdan bir zembil
Yağıyor toprağın kahveden kaşlarına
Ak düşmüş mevsimin saçlarına.
ZEHRA YÜCEL(8.1.2020)