Damlıyorum
Gözlerimden yar’e doğru çağlayan bir pınar

Titriyorum
Sözlerimden göğe doğru yükselen kör çığlıklar

Ama duymuyorsa yar, ona yükselen bu sessiz çığlıkları

Lakin görmüyorsa yar, içre doğru arsızca akan özden yaşları

Kendi kendime kırarım onurumun camdan saraylarını

Kendi kendime yakarım içimdeki buzdan okyanusları

Madem ki yar gidiyor avuç içlerimdeki umutlardan

Madem ki savruluyor bize doğru firkatın sonsuz rüzgarları

Öyleyse yar bilmek düşer ancak bana, yardan çok çok ırakları

Firkatı da takıp ömrümün baharına

Ayazlarına kafa tutup, hazanları ser’de savurup

Kahırları tam on ikiden vurup, küllerini göğe savurup

Feleğin en kahpesinden mehtaplı bir gecede zifiri bir dem tutup

Sensizliğe öle yazasım var,

Eğer yoksan bundan sonra yanımda,

Ölümlerin en kahpesine sığınıp sensizce

Çok çok ötelere çekip gidesim var...

🍁🍁🍁🍁🍁

09.04.2020