Virüs bize musibet mi, nimet mi?
Tüm insanlık kusurlandı, gidiyor.
Duyduğumuz husumet mi, minnet mi?
Haset bile kısırlandı, gidiyor.

Köy, kasaba ayırmıyor bu virüs
Doymak nedir bilmiyor ki çok haris
Bırakmadan arkasında bir varis
Şehirliler toparlandı, gidiyor.

Ben de köye gitsem dedim, köyüm yok
Köyüm var da; tarla, tapan, evim yok
Sahip çıkan hala, teyze, dayım yok
Garipliğim yuvarlandı, gidiyor.

Dört duvara bakıp bakıp dönerim
Gâhi susar, gâh parlayıp sönerim
Sıkıntıyı acep nasıl yenerim
Sabır atı tımarlandı, gidiyor.

Gözle bile görülmeyen bir varlık
Resti çekti, titreşiyor uygarlık
Hemcinsine gösterdiği barbarlık
Bir fiskede hasarlandı, gidiyor.

Nihayeti döndük geldik, biz bize
Bakışırız kendimizle, göz göze
Allah için sarılalım, Hakk söze
Taşkınlıklar kaşarlandı gidiyor.

Musîbet zannettik önce biz onu
Tırstı tüm insanlık hem enikonu
Bu virüs gösterdi herkese sonu
Kulluk tekrar tasarlandı, gidiyor.

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
10.04.2020 – DENİZLİ.