Derdin biri bin olmuş kapımda,
Esmiyor rüzgar...
Acı geliyor, tadı tuzu eksik yaşamın,
Birde tabi sen yoksun yine...

Ömür geçiyor, dert yakıyor,
Ben oturmuşum seni düşlüyor, özlüyorum.
Sevgimin sahibi,
Oturmuş düşünüyorum, nasılda seviyorum korkularımdan arınacak kadar!

Ölçemiyorum, biçemiyorum...
Hiçbir kefeye koyamıyorum!
Açıyorumda içimi, sana açamıyorum içimi!
Yorulmak nedir bilmiyorum...

Düzenli seviyorum seni, kararlı!
Vazgeçerken bile, yanında olmaktan geçiyorum,
Sevgimden geçemiyorum!
Herşey gider, sevgin kalır bende!

Aşkın bir devrim, sen ise devrim şiiri,
Yani bu bir devrimciyi sevmekti!
Zordu ama vazgeçilmezdi!
Kavga bile seninle güzeldi!

Peki şimdi ne yapmalıyım?
Kapatmalı mıyım gözlerimi gerçeğe?
Yoksa kabullenmeli miyim?
Aşkının, içimde derin bir ateş olduğunu...