harfler afaroz edilmez kelimeden yoksa bir güzelliğin kanatları üşür...


ÇAY,ŞİİR VE KADIN...

Sen.......
Özünün hüznü yüzüne akseden;
Yüzünü özüme nakış nakış işlediğim...
Geçmişe uzanan dikenli toprak yol;
Ve geleceğe kurulan umut köprüsü.....



Çayın demlisini seven sen!..
İkindinin o buruk hüznünde,
Gün batımına karşı ve ince belli bardakta;
Dilini yakmak pahasına da olsa,
İstekle ve yudum yudum içtiğinim...

Bir mumun titrek alevinde,
Ve bir kelebeğin kısacık ömründe yazdığım her dizeyi,
Bir çınarın uzun soluklu yaşamında beklettim...
Ey yar! oku...
Seni yaradanın hakkı için oku!
O ki seni bir kan pıhtısından;
Ve aşkla örülsün her bir zerren, sev...
Diye yarattı...
Bilirim şiirin demlisini seversin...
Yani ben senin, her şiirde imge imge seçtiğinim....

Ne adanmışlıklar;
Ne yaşanmışlıklar sarfettim geride...
Sonra vaftiz edildim sevgilim...
Yıkanırken bedenim her bir kutsal damla ile,
Günahlarımı akıttım bir bir...
Ana rahmine yeni düşmüş bir cenin kadar masum değilim belki;
Ama bilirim..
Sen, kadının da demlisini seversin...
Ve ben senin uğrumda ebediyete göçtüğünüm...

çağlardan beridir dize direnir durmadan bin yıl geçsede yazıldığı aşkın sevginin ruhunu koynunda koruyarak.. ve ilk gün gibi okunur o ölümsüz aşka yazılan şiirler.
çağlardan beridir şiirdir çağla yürüyen deli dolu ve ışıldıyarak...güzel şiirler yazıyorsun çağlara armağan edecek şiirler yazmaya doğru...ince eleyip sık dokuyorum şiirlerine dokunurken ve her şiirin ardında bir acı bir hüzün ve bir yaratan varlığının sevincini yaşıyorum. tebrikleri sevgilerimle....!