Şol gönlüme yâr olan sinem ömrüme köprü
Çarpıp duran kalbimin darlığını bilirim
Her anıma dokunan nefes kıymetli çünkü
Hüznümle yaşamanın zorluğunu bilirim
Savuran zamanların horluğunu bilirim


Fırtınadan nem alıp sızlanmak neye yarar
Altüst düşüncelerin efkâr başını sarar
Her derenin akışı kendi hızına karar
Çağlarken korkuların körlüğünü bilirim
Kıyıma sürülmenin gürlüğünü bilirim


Tüm arzular insana zerk olur damla damla
Solgun günün üstüne çöker gece kıvamla
Toprakla vedalaşan Kardelen’in endamla
Bahara açışının hürlüğünü bilirim
Sevgiyi saçışının pirliğini bilirim


Gölgesine bulutun verdiği derin hüzün
Sararttığı yaprağı ganimet bilen güzün
Hışırdayan kanadın uçtuğu dağı, düzün
Tabanı yorgun kızın terliğini bilirim
Genzinde yaman sözün erliğini bilirim


Bilirim ki daldığım sükûtun inceliği
İçimde sessizliğin güvercin önceliği
Bilirim ki kaldığım duygunun yüceliği
Büyüyen hâllerimin birliğini bilirim
Dile şükrü saranın varlığını bilirim.


Nezahat YILDIZ KAYA