Sana benden geriye kor kızıl akşamları
Şimşek çakan bir göğü yaz yağmuru bıraktım
Sana demli bir vakit, yalnızlık ilhamları
Dipsiz kuyuya çöken ay gururu bıraktım


Üç boyutlu zamandan sana sınırsız öykü
Yunus’un eşiğinden sana bitmeyen ülkü
Yıllara yara basan sana çobandan türkü
Gönül bahçelerinde çöl huzuru bıraktım


Sana mühürlü şafak, sancılı bir tanyeri
Sana ziyâsı sönük gün-güneşi serseri
Sana sabahı buhran ruh donduran zemheri
İklimlerin göğsüne aşk mağruru bıraktım


Sana seven bir gönül bıraktım anlamadın
Sana senden de yakın ıraktım anlamadın
Sana methiye dizen çıraktım anlamadın
Hitabemde son nokta, son uğuru bıraktım


Sana rahatsız eden haramiler devrini
Sana duvarı delen bir akrebin zehrini
Sana hakir görülen evliyalar şehrini
Sana hüzün toplayan tam taburu bıraktım.


Sana deli bir rüzgâr, boynunu bükmüş lâle
Sana bir kucak ekmek yaşam denilen çile
Sana dünya köşesi sana sağlam bir kale
Sana sağlam bir duruş tek onuru bıraktım.


Nezahat YILDIZ KAYA